Λάθη στην κλίση:

Στην προσπάθειά μας πολλές φορές να χρησιμοποιούμε αρχαιοπρεπείς λέξεις κάνουμε λάθη στην κλίση τους

 

πάτερ: η προσφώνηση πάτερ αποτελεί την κλητική πτώση του ουσιαστικού. Η ονομαστική είναι ''ο πατήρ''  ή στη νέα Ελληνική ''ο πατέρας''. Άρα ο τύπος ''πάτερ'' χρησιμοποιείται μόνο όταν απευθυνόμαστε στον ίδιο τον ιερέα.

 

ο συνήθης: στο επίθετο αυτό πολύ συχνά οι πτώσεις μπερδεύονται. Η σωστή κλίση του είναι η εξής:

                            

                                              Ενικός αριθμός                                    Πληθυντικός αριθμός

                             αρσενικό-θηλυκό          ουδέτερο                   αρσενικό-θηλυκό          ουδέτερο

                              ο, η συνήθης                 το σύνηθες                οι συνήθεις                 τα συνήθη

                              τού, της συνήθους          τού συνήθους            των συνήθων             των συνήθων

                             τόν, την συνήθη                τό σύνηθες               τους, τις συνήθεις       τα συνήθη

 

ο εφημερεύων: ο εφημερεύων ιατρός αλλά η εφημερεύουσα. Και η αιτιατική τον εφημερεύοντα ή την εφημερεύουσα

ο μυς: οι μύες αλλά τους μυς

 

Λάθη στη γραφή

που, πως-πού, πώς: όταν ανήκουν σε ερώτηση τότε μόνο τονίζονται

βάλλω: οι τύποι εξακολουθητικών χρόνων γράφονται με δύο λάμδα, ενώ οι στιγμιαίοι με ένα πχ. υπερέβαλλα(συνεχώς) αλλά υπερέβαλα(μία φορά). 

 

Λάθη στην ομιλία

μακρόθεν: εφόσον υπάρχει η κατάληξη -θεν είναι λάθος να πούμε εκ του μακρόθεν. Το σωστό είναι μακρόθεν.

επώνυμα: τα γυναικεία επώνυμα στην γενική δεν έχουν σίγμα

κατάγραψε: από όλες τις εγκλίσεις μόνο η οριστική παίρνει αύξηση πχ. κατέγραψα. Η προστακτική δεν παίρνει αύξηση άρα το σωστό είναι κατάγραψε

απλώς και απλά: δύο επιρρήματα τα οποία έχουν διαφορετική σημασία. Απλώς σημαίνει ''μόνο'' ενώ απλά ''σημαίνει με απλό τρόπο''