Ο μύθος της Δανάης

 

Κατά την ελληνική μυθολογία η Δανάη ήταν μοναχοπαίδι του Ακρίσιου, βασιλιά του Άργους και της Ευρυδίκης, κόρης του Λακεδαίμονα, και μητέρα του ημίθεου ήρωα Περσέα.

Ο βασιλιάς Ακρίσιος είχε λάβει ένα χρησμό, σύμφωνα με τον οποίο θα τον σκότωνε ο εγγονός του. Γι' αυτό, αποφάσισε να κλειδώσει τη Δανάη μαζί με την τροφό της σε μια υπόγεια φυλακή της οποίας οι τοίχοι είχαν επενδυθεί με μεταλλικές πλάκες. Τη Δανάη, όμως, ερωτεύθηκε ο Δίας, που μεταμορφώθηκε σε χρυσή βροχή και έτσι εισχώρησε στη φυλακή της. Από την ένωση αυτή γεννήθηκε ο Περσέας.

 

Ο Ακρίσιος, όταν κάποτε άκουσε το κλάμα του παιδιού και έμαθε για τη γέννηση του εγγονού του, σκότωσε τη τροφό και κλειδώνοντας τη Δανάη και τον μικρό Περσέα σε ένα μπαούλο το έριξε στη θάλασσα. Το μπαούλο ξεβράστηκε στη Σέριφο, όπου και το μάζεψε ο ψαράς Δίκτυς και το μετέφερε στον αδερφό του, το βασιλιά Πολυδέκτη, σώζοντας έτσι τη ζωή μητέρας και γιου. Κατά τον Φερεκύδη, ο Πολυδέκτης περιποιούνταν αυτούς "ως αν συγγενείς αυτού όντας". Εκεί και ανδρώθηκε ο Περσέας.
Όμως ο Πολυδέκτης τελικά αγάπησε την Δανάη και θεωρώντας τον Περσέα εμπόδιο τού ανέθεσε το φόνο των Γοργόνων βέβαιος ότι θα τον σκότωναν. Ο Περσέας όμως βοηθούμενος από τους θεούς γύρισε θριαμβευτής βρίσκοντας την μητέρα του Ικέτιδα σε ναό μαζί με τον σωτήρα του Δίκτυ καταδιωκόμενους από τον Πολυδέκτη. Τότε εις μεν αυτόν παρουσίασε το κεφάλι της Γοργόνας Μέδουσας όπου και τον απολίθωσε, τον δε Δίκτυ κατέστησε βασιλιά της Σερίφου και τη μητέρα του Δανάη επανέφερε στο Άργος στη πατρίδα τους.

 

    Από τη Βικιπαίδεια